i nagle okazuje się, że nie ma sensu kupowac biletów piętnastominutowych.
poznańskie ulice są niemiłosiernie zatłoczone, nie mówiąc już o zamkniętym głównym rondzie.
poziom stresu prawie taki sam, jak na znienawidzonym przeze mnie sztokholmskim t-centralen,
w którym tłum wchodzących do metra ludzi zawsze musiał walczyc z tym biegnącym na pociągi.

ale tęsknię, tęsknię ogromnie.
dziś za tramwajami. bo może to dziwne, i głupie, ale naprawdę je uwielbiam.
w sztokholmie została obecnie jedna linia, w wersji nowoczesnej, i muzealnej,
jeżdżąca na djurgården, tą z wysp która najbardziej wydaje się byc zatrzymana w czasie.
dawniej tramwajami przemieszczano się po wszystkich wyspach,
dziś te najstarsze można zobaczyc w muzeum na södermalmie.
ku mojej radosci - w wielkim budynku zupelnie nieodwiedzanym przez turystów
można z bliska podziwiac stare pojazdy, poznac trochę ich historii, pobawic się w "panią z okienka"
i obejrzec filmy o tym, jak wyglądał sztokholm jeszcze przed erą metra.



traffic in poznań drives me crazy. 
i hate being stuck in trams - although i am a huge fan of them.

in stockholm, i had a really great, great time in the tram museum on sodermalm. 
felt like a child again, plus there was as lot of exhibits from the old times stockholm